Ingrediënten
Voor twee:
- 2 kippenboutjes
- 2 eetl. braadboter
- zout
- 1 flinke ui
- 1 teentje knoflook
- 200 ml droge witte wijn
- 1 theel. cayennepeper
- 1 theel. gemalen korianderzaad (ketumbar)
- 1 theel. kurkuma (kunjit)
- vastkokende aardappels naar behoefte
- 2 rijpe tomaten
- 1 eetl. peterselie en korianderblad,
- takjes basilicum, munt, dragon, tijm
Het bereiden van een kip was ooit de proeve van bekwaamheid voor ieder huwbaar Georgisch meisje: sjachokbili iz koer. Een hele kip moest namelijk in 17 gelijke delen worden verdeeld! Wie dat kon, was rijp voor het huwelijk. Koken en veel kinderen krijgen was en is nog steeds heel belangrijk in Georgië. Bij de maaltijden brengt men talrijke toosten uit – op elk familielid, dat er is, was en (vooral!) nog komen zal.
Bij dit gerecht hoort u bovendien te zingen aan tafel, men heeft er in Georgië zelfs een uitgebreid repertoire voor geschapen. De kunst is nuchter te blijven tot ook de zeventiende aan de beurt is geweest. “Daarbij helpt zingen!”, verzekerde een Georgiër mij tijdens zo’n diner.
Wij beginnen bescheiden met een kippenboutje.
- De boutjes in 2 stukken snijden. Zouten, rondom bruin bakken in een snelkookpan waarin de boter is verhit. Gesnipperde ui en knoflook toevoegen. De droge kruiderij oplossen in de wijn en in de pan schenken. Een kwartier koken onder de hoogste druk (voor meer personen niet meer wijn; gewone pan 1 uur met wat water erbij.).
- Intussen de aardappels schillen en in parten snijden. Na een kwartier de druk bij de kip weg nemen. De aardappels toevoegen en nog 5 minuten onder de hoogste druk meekoken (gewone pan 20 minuten laten meekoken met het vlees). Kip en aardappels op een vuurvaste schotel leggen, warmhouden.
- De tomaten 10 tellen in kokend water leggen, pellen. Bij de kip schikken.
- Peterselie en koriander fijnsnijden en door het kookvocht roeren, over de stukken kip schenken. Vlak voor serveren de schotel garneren met de heel gehouden takjes groen.
Wijn: De Georgiërs, die al in de vierde eeuw Christen werden, maakten hun eerste kruis van wijnstokken: symbool van het belang dat ze aan wijn hechtten. Aan wijnbouw deden ze daar al 3000 voor Christus, is gebleken uit opgravingen. Voor de witte wijn in het recept laten we geen fles helemaal uit Georgië komen. Elke droge witte wijn is goed.
Bij dit gerecht hoort eigenlijk rode Mtszvane, waarvoor men de most met steeltjes en schillen in aarden kruiken laat gisten en die daardoor zeer astringent is. Maar aangezien deze wijn hier zelden te koop is, doen we het met een enigszins vergelijkbare wijn, een strenge Médoc.
