Erwtensoep met appel en kersen (Iran)

Voor vier:

• 2 l water
• 250 g lamsbout met been
• 500 g gele spliterwten
• 300 g goudrenetten, geschild en in blokjes
• 1 ui in ringen
• 2 theel. gedroogde oregano
• 2 theel. kurkuma
• 2 theel. geplet korianderzaad
• gemalen peper naar smaak
• 1 prei

Garnering:

• 400 g kersen zonder pit (ev. diepvries)
• (bij kersen uit een pot uitlekgewicht)
• 2 eetl. fijngesneden muntblad,
• 1 eetl. boter
• 1-2 eetl. limoensap

Print dit recept

De Perzische eetcultuur ooit gebaseerd op de leer van Zoroaster (Zarathustra) is door de Arabische kookkunst over het hele Midden-Oosten verspreid. Toen een moslimse kalief het Sassanidische dorpje Baghdad in de achtste eeuw verbouwd had tot hoofdstad van het Arabische Rijk was het al gauw gedaan met de simpele woestijntraditie in Arabische regeringskringen. Men behield het geloof en de taal maar kleedde zich Perzisch en ging ernaar leven. Typische schotels gemodelleerd naar de ‘strijd tussen licht en donker’ waarin vruchten werden verwerkt als tegenhanger van vlees en noten werden zo populair dat ze nog steeds bestaan in het overwegend Islamitische Iran.

Op zoek naar bijzondere soepen voor mijn boek Soep als maaltijd (1985) vond ik Âbgousjt e Sib va Albalou (soep met appel en kersen) in: Nesta Ramazani, Persian Cooking (1974).  Het is een maaltijdsoep met weinig vlees, eigenlijk heel modern want aangevuld met gele spliterwten voor een prima eiwitvoorziening. Een typisch gerecht gebaseerd op de Zoroastrische ‘strijd tussen licht en donker’ waarin vruchten werden verwerkt als tegenhanger van vlees of noten. Hier mijn versie.