Ingrediënten
Per persoon:
- 250 g vastkokende aardappels
- 2 eieren
Saus:*
- geroosterde rode paprika uit pot**
- 1 eetl. olijfolie
- 2 eetl. gesnipperde ui
- 1/2 teentje knoflook
- 2 tomaten, gepeld
- 1 laurierblad
- 50 ml witte wijn***
- peper, zout
Garnering:
- tijm
- korianderblad
Wie in de negentiger jaren van de vorige eeuw in de Iberische wereld buiten de vastentijd geen vlees of vis wilde eten had het moeilijk in een restaurant. Zeker als het een beetje feestelijk mocht zijn. De naam van dit gerecht Papas Viudas (letterlijk: ‘Verweduwde aardappels’) laat al zien hoe betreurenswaardig aardappels werden gevonden zonder vlees.. Een gedachte die overigens gemeengoed is rond de Middellandse zee. Zo noemt men in Griekenland groenten die gevuld worden zonder vlees yemista orphana.. verweesde groente. En Malta kent een soep zonder vlees onder de naam Soppa tal-armla… Soep van de weduwe. Maar van die zogenaamde nood wist men duidelijk een deugd te maken zoals blijkt uit dit recept van het eiland Tenerife: echt te bijzonder om zielig te zijn.
- De aardappels schillen en in plakjes snijden. Net gaarkoken onder water. Afgieten.
- De eieren 10 minuten koken, onder de koude kraan laten schrikken. Pellen en halveren. De paprika in repen of ringen snijden.
- Saus: Ui en knoflook zachtjes bakken in de olie. Paprika en tomaat toevoegen met kruiderij, zout en wijn. Vijf minuten zachtjes onder deksel stoven met de aardappels erbij. De eieren even laten meedoen. Op ’t allerlaatst met verse tijm en korianderblad bestrooien.
*Fritura is de naam van deze saus. En net als de Spaanse Sofrito en de Italiaanse Soffrito is hij niet bedoeld om ergens overheen te scheppen om om er iets in te stoven.
**Authentiek is het om de paprika in vieren te snijden, te ontdoen van zaad en zaadlijsten en met de velkant boven onder een gloeiende grill hier en daar laten zwart blakeren. Afkoelen onder een deksel. Pellen. Dan meer wijn toevoegen en kort laten inkoken op hoog vuur.
***Wijn: Toen de Romeinen aan land kwamen op het eiland Fuerteventura liep het er vol met wilde honden – vandaar de naam Canaria. De Romeinen zijn kennelijk gauw weer vertrokken want in 1402 trof een Spaanse scheepsbemanning er mensen die nog in de steentijd leefden aan. Zoals overal waar ze kwamen begonnen de Spanjaarden meteen met de wijnbouw. En nooit werden deze eilanden geplaagd door de beruchte druifluis, de Phylloxera, die de wijngaarden op heel het vasteland van Europa tegen het einde van de 19de eeuw verwoestte. Vandaar dat er nog heel oude druivensoorten op Tenerife voorkomen. Die wijn is hier moeilijk te krijgen. Maar een iets zoete witte wijn, bijvoorbeeld een Rioja past er goed bij.
