Blinde vinken met zeekraal

Voor twee:

• 150 g rundergehakt
• nootmuskaat, peper, zout
• 2 gave plakken gebraden rosbief
• 2 prikkers
• 2 eetl. braadboter
• 1 grofgesneden bosuitje
• 100 g gewassen zeekraal
• potje witte bonen (240 g)
• 2 rijpe nectarines

Print dit recept

In blind vertrouwen kocht ik een paar blinde vinken. Dat had ik niet moeten doen: de vulling bestond uit roodachtig gekleurd broodkruim en wat e-nummers. Ze smaakten naar niets. Dus heb ik dit hapje dat nog niet zo heel lang geleden gelukkig een vervanger werd van de zangvogels die ooit zelfs door kardinalen verorberd werden, maar zelf gemaakt.

Zeekraal is een gewas dat op de schorren in het zoute water van Zeeland groeit.  Het heeft de sprong gemaakt van veevoer en armeluiskost naar de rijke restauranttafel. Behalve in Zeeland, waar je het eigenlijk overal kunt kopen en op Texel, waar het ook gekweekt wordt. Supermarkten verkopen het tegenwoordig ook elders wel. Zeekraal is typisch voor de kustgebieden van NW- Europa. In Zeeland heette zeekraal  ‘Zouterik’ en was het al heel lang een graag gegeten groente, die men zelfs in azijn inlegde voor de winter. Aanvoer: april tot en met juli. Als zeekraal ouder is wordt hij vezelig. Zelf vind ik de merkwaardige takjes, die er een beetje cactusachtig uitzien, het lekkerst vanwege dat knapje tussen je tanden. Bij de boeren kwam er altijd boter aan te pas, want zo luidt het gezegde: ‘mi beut’r kujje kassiejestêê’n lekker maok’n’ (met boter kun je kasseien lekker maken).