Het is weer meloenen-tijd in de komkommertijd. Ik hoop dat het vandaag alweer snikheet wordt, zodat u zich kunt indenken waarom de Israëlieten in de woestijn liepen te klagen dat ze zo verlangden naar de komkommers en de meloenen die ze in Egypte altijd kregen (Num. 11:5). Om zichzelf te beschermen tegen de felle zon hebben die vruchten een geweldige hoeveelheid water opgeslagen. En wat voor water! Een heerlijk aroma zit eraan, waardoor het voortreffelijke dorstlessers zijn.
In warme landen zie je op de hoeken van de straten stalletjes staan waar je een kwart watermeloen kunt kopen om zo uit te bijten. Beter dan een ijsje, ook al moet je de zwarte pitten van je af spuwen en druipt het sap langs je kin. Het roze vruchtvlees in de diep donkergroene glanzende schil is eten en drinken tegelijk.
Overigens waren het volgens Zohary, kenner van de Bijbelse plantenwereld, helemaal geen komkommers en meloenen waar de Israëlieten om jammerden, maar gewone zoete meloenen en watermeloenen. De eerste zijn lichtgroen tot goudgeel. Ze worden al prachtig beschreven in een meer dan 3000 oud dichtwerk uit Syrië:
Voor de gasten leken de olijven van zilver,
voor de gasten leken de meloenen van goud,
zoals ze daar lagen tussen het fruit
op de tafel in de zaal, in de zaal van de koningen.
Over meloenen kun je inderdaad lyrisch worden. Vroeger was hier alleen maar de Hollandse netmeloen te koop. Maar het oranje vruchtvlees heeft weinig smaak. Duidelijk een meloen die te weinig zon heeft gezien. Tegenwoordig kun je allerlei andere soorten krijgen. Dat maakt het wel moeilijk er een beetje overzicht over te houden. Ik noem een paar bekende soorten. De Amarillo Liso of honingmeloen (een helgele rugby-bal met zoet wittig vlees, vooral uit Spanje), de kleine Charentais (lichtgroen met donkergroene strepen, oranje vlees, de lekkerste uit Frankrijk), de Honey Dew (gladde crème-kleurige schil, vlees groen of oranje, V.S.), de kleine Galianetmeloen (groenige schil onder het netwerk, zoet groen vlees, Israël), de Ogenmeloen (naar Ogen, de Israëlische kibboets waar ze voor het eerst gekweekt werden; gladde groene of oranje schil met diep liggende lichte strepen, zoet groen vlees). En de Cantaloupe (geribbelde grijsgroene schil met zoet oranje vlees).
Om te weten of een meloen rijp is kun je vaak het beste even aan de onderkant ruiken. Die kant heeft het minste licht gehad. Als de meloen daar niettemin geurt, is het goed. En het steeltje bovenaan moet nog vastzitten. Een watermeloen moet ‘zingen’ als je erop klopt, dus een duidelijk holle klank geven. Het sap van een echt rijpe meloen wordt licht alcoholisch. Je hoeft er dus niet nog een scheutje port op te gieten, zoals de Fransen doen.
‘Wie zijn buik vult met meloenen, vult hem met zonlicht’, zeggen de Syrische boeren. En gelijk hebben ze. Want die zomervrucht bij uitstek zet zeer weinig aan. Daar kun je dus ongestraft een beetje mee spelen. Dat doen de Spanjaarden bijvoorbeeld graag met de rugby-bal. Melon con vino noemen ze dat (meloen op wijn).
- Voor twee: 100 ml water met 1 kaneelstokje en 25 g suiker laten inkoken tot 50 ml. Afkoelen. Mengen met 2 dl witte wijn en 2 eetl. cognac. Van 1 kleine Amarrillo bolletjes maken met een aardappelronder. In een kom scheppen, kaneelwijn erover. Toedekken en zeker een paar uur, maar liever een dag laten koelen. Iets voor de lauwe zomeravond.
Meer over meloen op deze site: onder RECEPTEN Meloen met vleugels (Wild en gevogelte), Gevulde meloen (Lamsvlees) en onder MENU bij voor- en nagerechten.
